OBERTELLO L., Newman, l’idealismo e il “realismo” cristiano:
Filosofi cattolici a confronto con il pensiero moderno: Rosmini Newman Blondel. A cura di S. Biolo, Rosenberg & Sellier, Torino 1996; 27-66.
PARKINSON F., La influencia de John Henry Newman en la eclesiología actual:
Dialogo ecumenico (Salamanca) 31 (1996) 211-231.
QUINBAN T., Coleridge and Newman: a Shared Vision: Studies:
An Irish Quarterly Review 85 (1996) 222-230.
SCHEFFCZYK L., Die wahre Kirche. Zur Motivation der Konversion J.H. Newmans:
Forum Katholische Theologie (Aschaffenburg) 12 (1996) 163-172.
STERN J., Ecumenismo e conversione secondo John Henry Newman:
Euntes Docete (Roma) 49 (1996) 189-210.
TERCIC H., Doordenken is door-denken:
Newmans visie op de dynamiek van de ontwikkeling van het dogma als uiting van de vitaliteit von de kerk: Collationes (Gent, Belgio) 25 (1996) 387-410.
TESTA M., Newman and preaching:
Homiletic and Pastoral Review (New York) 96 (7/1996) 57-62.
VELOCCI G., John Henry Newman e Alessandro Manzoni:
Ricerche Teologiche (Roma) 7 (1996) 205-220.
VIAU M., La fonction argumentative dans les discours théologiques.
L’exemple de la ‘Grammaire de l’assentiment’ de Newman, Laval théologique et philosophique 52 (1996) n°3, 681 – 701.
YOUNG B.W., The Anglican Origins of Newman’s Celibacy:
Church History (Chicago) 65 (1996) 15-27.